من جویده شدم
و ای افسوس که به دندان سبعیت ها
و هزار افسوس بدان خاطر که رنج جویده شدن را به گشاده رویی تن در دادم
چرا که میپنداشتم بدین گونه یاران گرسنه را در قحط سالی این چنین از گوشت تن خویش طعامی میدهم
و بدین رنج سرخوش بودم
و این سرخوشی فریبی بیش نبود
یا فرو شدنی بود در گنداب پاک نهادی خویش
یا مجالی به بی رحمی ناراستان
و این یاران دشمنانی بیش نبودند
ناراستانی بیش نبودند... .